Çünkü Hayat Bilgedir
Bazen ay bulutların arkasına gizlenir.
Onu göremediğinde, dalgaların üstünde şefkatli bir anne eli gibi gezinen ışığıyla buluşamadığında gözlerin, umutsuzluğa düşme.
Kaldır başını göğe, dik gözlerini evren ananın gözlerine.
İpek yataklar gibi serilen bulutlara bak.
Onlar gezinirken gökyüzünde yavaşça açılır ay ışığı, bulutlar çekerler suretlerini aranızdan.
Aranızda bir şey vardır, bir sihir bir tılsım.
Bulutlar bunu bilir, bulutlar bilgedir…
Toprağın ne zaman kendine ihtiyaç duyduğunu, ne zaman onu besleyeceğini, özgürlük kokan göğün rengini ne zaman kaplayacaklarını dinlenmek isteyen ayın yüzünü be zaman kapatacaklarını bilir bulutlar.
Bu yüzden dik gözlerini göğün gözlerine.
Neyi istiyorsan söyle iç sesinle.
Ben senim sen de bensin de gökyüzüne.
Çünkü gök bilgedir!
Teşekkür et göklere, bu şükür ve teşekkürün huzuru çınlasın bedeninde.
Yalın ayak bas toprağın kalbine, ne varsa ruhumun en derininde al onu içimden de.
Seslen toprağa.
Alıp bütün kederlerini süpürsün senden uzağa.
Ben senim sen de bensin de ona.
Hücrelerim, damarlarım ve enerjiden ibaret olan varlığım.
Ben senden ayrı değilim, seninle birim de toprak anaya.
O bilir; çünkü toprak bilgedir…
Neye ihtiyacın olduğunu bilir, seni işitir.
Uzat ellerini suya, akıp gitsin parmaklarının arasından damla damla.
Her damlasında saygını sun ona.
Çünkü su hayattır.
Seni iyileştirmesini söyle suya ve kederlerini.
Ve içinde esen fırtınaları dindirmesini söyle ona.
Varsa bir yangının bilir ve söndürür onu su ana.
Çünkü su bilgedir!
Hayatın yollarında tıkandığında yalın ayak bas toprağa, uzat ellerini suya, dik gözlerini göğün en kuytusuna.
İçinden geldiği gibi seslen hayata.
O seni bilir, tüm yaralarını iyileştirir.
Çünkü hayat bilgedir!